Wanneer er pijn op zit, spanning in de lucht hangt of het om dingen gaat die tot in de kern gaan, boek ik steeds een breakout room die ik als procesbegeleider zelf niet gebruik en ook niet in het programma opneem. En daar is een goeie reden voor.
Bij de aanvang van het proces meld ik uitdrukkelijk dat eender wie, op eender welk moment, om eender welke reden gebruik kan maken van die ruimte, alleen of samen met wie nodig is in dat moment. Er hoeft niks aangekondigd te worden, geen verantwoording worden afgelegd, er staat geen tijdslimiet op, niets van dat. En dat doet iets met mensen.
Het eenvoudige feit dat je mensen letterlijk en figuurlijk de ruimte geeft om te doen wat zij relevant achten, maakt dat bijna nooit iemand uit het eigenlijke proces wegvlucht. En dat is niet door een of andere omgekeerde-psychologie-truc, maar omdat je volwassen mensen als volwassen mensen behandelt. Klaar.
Welke fysieke en/of mentale breakout room voorzie jij intentioneel voor jezelf en je mensen?
Lees, reageer op, en deel de LinkedIn versie van dit artikel
Comentários