Dat mensen zichzelf willen blijven, snap ik maar al te goed. En ik begrijp echt wel wat ze ermee bedoelen. Maar voor mezelf werkt die wens niet. Waarom zou ik ‘Karl’ willen blijven? En welke Karl dan precies? Die van deze ochtend, die van verleden maand, of 30 jaar geleden? Want hoe ging dat tegeltjes gezegde ook al weer?
De grootste eik is ooit een eikel geweest.
Ik denk dan, als ik niet bewust iedere dag een beetje meer eik wordt, hoe weet ik dan zeker dat ik niet eeuwig een eikel ben...en blijf? Doe mij dan maar ‘worden’ in plaats van ‘blijven’.
✅ Wat is je on(der)benutte potentieel?
Iedere vijf jaar organiseer ik een brainstorm met als onderwerp ‘mezelf’. Ik nodig een stel kritisch denkende mensen uit die anders denken en doen dan ik, maar die wel geïnvesteerd zijn in de persoonlijke en/of professionele relatie met mij. Professionele facilitator erbij – want zo’n sessie wil je niet zelf leiden – die de groep door een uitgekiend programma loodst. De rode draad van de dag: Op welke manieren doet Karl zichzelf, en dus ook anderen, tekort? En hoe zou de wereld eruit zien mocht hij daar vol overgave mee aan de slag gaan?
Ge-wel-dig wat daar allemaal uit komt en uit voort komt. En wat extra gaaf is? Dat, hoe scherp de bewoordingen ook zijn, alles wat mensen met je delen uit liefde, respect en waardering ontstaat. De kwetsbaarheid van één dag levert me een krachtbron voor jaren.
Wat zou het je brengen, mocht je dit voor jezelf organiseren? Of ten behoeve van je bedrijf? Dat klanten, leveranciers, ex-medewerkers, concurrenten... je de gunst van hun bloedeerlijke antwoorden zouden schenken op basis van die twee vragen:
Op welke manieren doet [jouw naam/jouw bedrijfsnaam] zichzelf, en dus ook anderen, tekort? En hoe zou de wereld eruit zien mocht jij / je firma daar vol overgave mee aan de slag gaan?
✅ Hoe kom je tot bij dat dekselse ‘Waarom’?
Dat je richting en kracht kan ontlenen uit je ‘waarom’ ga je me niet horen ontkennen. Maar het was pas toen Simon Sinek, de geestelijke vader en auteur van ‘Start With Why’ met deze benadering op de proppen kwam, dat ik ‘aan’ ging.
Ga er maar aanstaan. Dit is puur, praktisch en pakkend. Zou je het aandurven? Of heb je dit al eens gedaan? En wat heeft het je gebracht?
✅ Wie ben ik? Maar dan met een +
Wat heb je aan een lijstje met onbenut potentieel en een met bladgoud omrand ‘waarom’ als je in de dagelijkse praktijk gewoon in het eikel-stadium blijft hangen? Laat je daarom de komende dagen in zoveel mogelijk interacties leiden door de volgende vraag: ‘Wie ben ik zodat de ander tot zijn/haar recht mag komen?’ Niet: ‘Wat krijg ik van de ander gedaan?' Niet: ‘Hoe krijg ik de ander mee?’ Niet eens : ‘Hoe kan ik de ander helpen?’ Maar veel intenser en dieperliggend: ‘Wie ben ik, in dit moment, zodat de ander mag schitteren!’
Luister oprecht naar een antwoord en verbaas je over het effect op jullie beiden.
En zo, heel misschien, groeien we beetje bij beetje. Tot er op een mooie dag iets wijs, waardig en waardevol staat. Een eik, zeg maar. Want geef toe, het loont pas de moeite jezelf te blijven, wanneer je jezelf geworden bent.
PS: Ik had aanvankelijk een rups in gedachten als beeld. Maar ik voel me meer aangesproken nu. Jij? ;-)
Lees, reageer op, en deel de LinkedIn versie van dit artikel