Het geheim van mijn groei? Ik volg de broodkruimels. That’s it.
Dat zit zo:
“Karl. Echt briljant man”
“Oh, wat dan precies?”
“Die baard van je. Echt briljant.”
“Hoe bedoel je?”
“Nou, als bewuste personal branding zet! Echt goed bedacht!”
Ik had net de foto’s van mijn website aangepast omdat mét baard er echt heel anders uitzag. Drie maanden eerder had mijn vrouw gevraagd of ik mijn baard wilde laten staan. Ze had iets met baarden, zei ze plots. En dat na 20 jaar samenzijn. Ik wist heel zeker dat ze hem na 3 weken zat zou zijn, maar dat bleek niet het geval. En dus kregen ook de foto’s op de website een baard.
“Zou je op ons event iets willen komen vertellen over jouw personal branding? Want ik ben fan van hoe jij dat aanpakt.”
“Tuuuuurlijk, wel”
Toen ik de telefoon afdrukte, dacht ik … what the f... ?!?
Omdat het me plots ging dagen: hoe mijn opdrachtgevers, partners en publiek er steeds weer in slaagden om twee dingen te doen:
1) Mijn gekke bokkensprongen aan mij verklaren als doordachte stappen.
2) Dat ze zelf de broodkruimels strooiden die mij mijn weg voorwaarts tonen.
Een ander voorbeeld:
Telefoontje van een sprekersbureau waar ik destijds kind aan huis was. Of ik binnen de 2 uur kon opdagen op de SS Rotterdam om de rol van dagvoorzitter op me te nemen bij een Engelstalig congres over bloembollen-export? De voorziene dagvoorzitter was door zijn rug gegaan. Er moest een debat worden gemodereerd, 5 pitches worden begeleid, ik moest 30 minuten spreken over disruptieve innovatie en een handvol sprekers dienden te worden aangekondigd.
Ik kijk met open mond naar rechts, waar mijn vrouw rustig ‘ja hoor’ knikt.
Ikke : “Euh, ja, blijkbaar kan ik dat...”
“Kom dan meteen af. We briefen je daar wel.”
Met dank aan een begripvol publiek, een technische ploeg die alles in het werk stelde om ook mij doorheen de dag te loodsen en het nodige hilarische impro-werk werd het echt een feestje.
En zo kwam de rol van dagvoorzitter op mijn pad. In het begin met een zekere terughoudendheid en zonder er expliciet reclame voor te maken. Tot een van mijn event-partners me daarop onlangs attendeerde: “En waarom claim je dat niet? Hoe veel ervaring heb je nog nodig alvorens je er mee naar buiten komt?”
Dit weekend was het eindelijk zover. Niet meer verstopt in een onvindbaar hoekje, maar prominent op de website:
Ik ben nu ook Dagvoorzitter
Ook al wist jij dat al jaren. Ik wist het nog niet te omarmen. Tot nu.
En dan is de vraag: Of opdrachtgevers, partners en publiek nog steeds broodkruimels strooien? Antwoord: absoluut.
“Zou je niet eens iets zou doen met stand-up?", komt te vaak voorbij om nog te negeren. Of, “We twijfelden nog of we de dag konden afsluiten met een cabaretier... maar ik besef nu dat we dat net zo goed aan jou hadden kunnen vragen”, klonk het afgelopen week nog.
(Zucht. Diepe zucht)
Broodkruimels volgen Doodeng
Levensnoodzakelijk
Dus ook deze ga ik volgen
Wordt vervolgd...
Lees, reageer op, en deel de LinkedIn versie van dit artikel
Коментарі